Ο διαγωνισμός διηγήματος "Αντώνης Σαμαράκης" ολοκληρώθηκε με τη συμμετοχή 6 διηγημάτων, η κριτική επιτροπή ολοκλήρωσε το έργο της κι έτσι σήμερα μετά κόπων και βασάνων- λόγω πανδημίας- είμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε τους νικητές και τις νικήτριες του διαγωνισμού μας!
Απαραίτητη σημείωση: το διήγημα κατατέθηκε εχθές, τελευταία μέρα της προθεσμίας, αλλά επειδή έφτασε στο φάκελο ανεπιθύμητης αλληλογραφίας της ηλεκτρονικής μας διεύθυνσης, δεν έγινε αντιληπτό! Επομένως, αφού η μη έγκαιρη δημοσίευσή του οφείλεται σε τεχνικό σφάλμα και όχι σε εκπρόθεσμη αποστολή, το δημοσιεύουμε σήμερα και θεωρούμε έγκυρη τη συμμετοχή. “Ντιν, ντιν, ντιν...Καλημέρα. Καλημέρα. Καλημέρα.”, είπε η φωνή μιας κυρίας, την οποία ο Τζίμι είχε ακούσει άπειρες φορές.
“Καλημέρα.”,αναφώνησε ο Τζίμι. Τα μάτια του άνοιξαν μηχανικά. Είχε προσπαθήσει να τα κρατήσει κλειστά, αλλά ποιο το νόημα; Δεν τα είχε καταφέρει ποτέ. Σαν να τον σταματούσε μία ανώτερη δύναμη που δεν μπορούσε ο ίδιος να ελέγξει, παρά να υπακούσει. To ξυπνητήρι επάνω στο κομοδίνο της έδειχνε 3.27πμ. Την επόμενη μέρα είχε σχολείο, έπρεπε να κοιμηθεί, όμως τα μάτια της δεν έκλειναν. Έμεναν διάπλατα, ακόμα κι αν δεν υπήρχε τίποτα να δει μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Πριν δύο μέρες, στο μάθημα της λογοτεχνίας, είχαν διαβάσει το ‘Ζητείται ελπίς’ του Α. Σαμαράκη κι από τότε το διήγημα έκανε συνεχώς βόλτες στο μυαλό της, μέρα και νύχτα. Το συγκεκριμένο μιλούσε για έναν απελπισμένο άνθρωπο που είχε πάψει να πιστεύει στις απλές χαρές της ζωής. Το μαύρο του παρελθόν και οι αρνητικές του σκέψεις τον είχαν κυριεύσει. Ήταν, άραγε, κι αυτή τόσο απελπισμένη;
Με δεδομένο ότι τα σχολεία άργησαν να ανοίξουν κι επειδή όλοι και όλες βγήκαμε εκτός προγραμματισμού την περίοδο της καραντίνας, θα δώσουμε ένα μικρό περιθώριο σε όσους ενδεχομένως θέλουν να λάβουν μέρος στο διαγωνισμό διηγήματος, αλλά παρασύρθηκαν από τη γενική απραξία του περασμένου διμήνου. Οριστική καταληκτική ημερομηνία κατάθεσης των διηγημάτων ορίζεται η 8η Ιουνίου 2020. Οι νικητές του διαγωνισμού θα ανακοινωθούν στις 11 Ιουνίου 2020, μια μέρα πριν τη λήξη της σχολικής χρονιάς. (UPD: Ανακοινώσεις στις 12 Ιουνίου 2020, καθώς προέκυψε η απεργιακή κινητοποίηση των εκπαιδευτικών στις 9 Ιουνίου). Στείλετε τα διηγήματά σας στη διεύθυνση του ηλεκτρονικού μας ταχυδρομείου: [email protected] Photo credits: vera Έξι κόκκοι ρύζι... Αυτό θα έτρωγε σήμερα. Έξι κόκκους ρύζι! Όταν βρισκόταν στην Ελλάδα έτρωγε κάθε μέρα κανονικό φαγητό. Για να μη μιλήσει για τα τραπέζια των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς, τού Πάσχα, που μαζευόταν όλη η οικογένεια κάθε χρόνο και έτρωγε αρνί και γαλοπούλα. Γαλοπούλα... Έχει να φάει γαλοπούλα από την τελευταία ανέμελη μέρα του στην Αθήνα... Ανήμερα της 25ης Δεκεμβρίου στάλθηκε αυτό το γράμμα που άλλαξε τη ζωή του. Δε θα το ξεχάσει ποτέ, ακόμη κι όταν φτάσει τα ογδόντα -αν τα φτάσει- και πάλι θα το θυμάται!
Δε συνηθίζουμε να γράφουμε εισαγωγή, όταν δημοσιεύουμε τα διηγήματα του διαγωνισμού. Ωστόσο, στην προκείμενη περίπτωση, δε θα μπορούσαμε να μην το πράξουμε! Η 3η συμμετοχή αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη για τη συντακτική μας ομάδα, αφού προέρχεται από μαθήτρια που δεν ανήκει στο σχολείο μας, ούτε καν σε κάποιο γειτονικό σχολείο, αλλά από το Γυμνάσιο των Σπάτων! Και μάλιστα, δεν πληροφορήθηκε το διαγωνισμό από κάποιον συμμαθητή μας, μας αναζήτησε και μας βρήκε μόνη της! Την ευχαριστούμε θερμά για τη συμμετοχή της - είμαστε χαρούμενοι που βλέπουμε ότι η προσπάθειά μας έχει αντίκτυπο και σε ανθρώπους που υπερβαίνουν τα όρια του σχολείου και της περιοχής μας! Ακολουθεί το διήγημά της!
Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, οι θεοί γελούν...Την περίοδο που ξεκίνησε ο διαγωνισμός διηγήματος τίποτα δεν προμήνυε αυτό που ακολούθησε και ζούμε σήμερα. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ξαφνικά θα έπρεπε να παραμείνουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας για άγνωστο χρονικό διάστημα, κανείς δεν πίστευε ότι τα σχολεία θα έβαζαν "λουκέτο" και γενικά όλη η κοινωνική και οικονομική ζωή θα ανατρεπόταν με τόσο βάναυσο τρόπο.
"Τι κρίμα να τα παίρνουμε όλα δεδομένα στη ζωή μας. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι η προσωπική μας διασκέδαση, αδιαφορώντας για τα προβλήματα που βρίσκονται γύρω μας, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, αλλά τα πιο επικίνδυνα και άμεσα, αυτά που σχετίζονται με την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Σήμερα Παρασκευή, όπως κάθε τέτοια μέρα, αποφασίσαμε με τους φίλους μου να πάμε στο γνωστό ψητοπωλείο της πλατείας για σουβλάκια. Παραγγείλαμε ως συνήθως, και προσπαθούσαμε να ηρεμήσουμε το Γιώργο, που ήταν εντελώς εκνευρισμένος για τα χαζά λάθη που έκανε στο διαγώνισμα της Χημείας.
Αρκετοί είναι οι άνθρωποι που απολαμβάνουν την ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων. Ορισμένοι, όμως, δε σταματούν στην ανάγνωση. Δοκιμάζουν να γράψουν και οι ίδιοι κάποια αφηγήματα, τα οποία μπορεί να έχουν έκταση από λίγες σελίδες μέχρι κι ένα ολόκληρο μυθιστόρημα. Και αυτό είναι απόλυτα λογικό: η τέχνη δεν είναι μόνο ένα μέσο ψυχαγωγίας αλλά και μια μορφή έκφρασης.
|
Αρχείο
|