Σήμερα Παρασκευή, όπως κάθε τέτοια μέρα, αποφασίσαμε με τους φίλους μου να πάμε στο γνωστό ψητοπωλείο της πλατείας για σουβλάκια. Παραγγείλαμε ως συνήθως, και προσπαθούσαμε να ηρεμήσουμε το Γιώργο, που ήταν εντελώς εκνευρισμένος για τα χαζά λάθη που έκανε στο διαγώνισμα της Χημείας.
- "Φίλε, άνθρωπος είσαι, και τι έγινε που δεν έγραψες καλά στο διαγώνισμα; Αφού είσαι άριστος εσύ".
- "Δεν είναι έτσι! Μη το βλέπεις σαν μια τυχαία αποτυχία! Το ότι δεν έγραψα καλά, σημαίνει ότι δεν είχα διαβάσει πολύ. Πως έχω κενά και αύριο-μεθαύριο στις Πανελλήνιες αν πέσει αυτό το θέμα θα πατώσω. Και αν πατώσω, δε θα περάσω στη σχολή που θέλω και δε θα σπουδάσω χημικός.
Και μετά δε θα βρίσκω δουλειά, και άσε που η μάνα μου θα με στριμώξει στο διάβασμα και δε θα ξανάρθω στα σουβλάκια της Παρασκευής", είπε αυτός.
-"Ακόμη κι αν δε γίνεις χημικός, θα γίνεις κάτι άλλο. Εξάλλου και να γίνεις χημικός, ποιος σου είπε πως θα έχεις μέλλον;", είπα.
- "Μα χωρίς σπουδές δε θα' χω μέλλον"!
- "Με ή χωρίς σπουδές, ποτέ δεν ξέρεις σε δέκα χρόνια πώς θα είναι η ζωή και αν θα μπορέσουμε είτε να σπουδάσουμε, είτε να δουλέψουμε", του απάντησα.
- "Έτσι όπως τα λες, βράστα κι άστα! Το σημαντικό είναι να προσπαθήσεις ό,τι είναι στο χέρι σου. Τα άλλα ποιος τα ξέρει;"
- "Θα χαλάμε χρόνια στο διάβασμα στις σπουδές, σε κανένα μεταπτυχιακό, σε γλώσσες και φροντιστήρια, για να καταντήσουμε στο τέλος πτυχιούχοι άνεργοι", του απάντησα.
- "Καλύτερα πτυχιούχοι άνεργοι, παρά αμόρωτοι άνεργοι, στο έλος του κάθε αφεντικού", είπε.
- "Γιώργο...Καλά τα λες, αλλά εσύ έχεις και τους δύο σου γονείς να εργάζονται τώρα και να μπορούν να σε στηρίξουν. Εμένα είναι κι οι δύο άνεργοι και με το ζόρι πληρώνουμε τις υποχρεώσεις, αλλά για παραπάνω ούτε λόγος. Το σουβλάκι της Παρασκευής η γιαγιά μου το πληρώνει!"
- "Έχεις δίκιο, γι' αυτό σταμάτα να γκρινιάζεις και διάβασε πιο πολύ! Να τα καταφέρεις να αποκτήσεις προσόντα, ώστε να μπορείς αύριο κάπου να δουλεύεις,να τη βγάζεις!"
- "Είμαι τόσο απογοητευμένος...Νομίζω πως δε θα καταφέρω ποτέ να σπουδάσω, αφού οι γονείς μου δεν μπορούν να μου πληρώσουν φροντιστήρια ή σπουδές αλλού."
- "Ρε φίλε, μη το βάζεις κάτω, αν περάσεις και πας για σπουδές, θα μπορείς να κάνεις μια δουλειά του ποδαριού και να βγάζεις τα έξοδά σου, όσο θα φοιτάς."
- "Αυτό δεν το είχα σκεφτεί", του απάντησα.
- " Εμ! Άλλωστε, τώρα όλα μπορεί να τα βρίσκεις στραβά και δύσκολα! Όμως, μετά από μερικά χρόνια, όλα μπορεί να έχουν αλλάξει και στο χέρι μας είναι να προσπαθούμε για ένα καλύτερο αύριο! Πρώτα για τον εαυτό μας και μετά για τους γύρω μας! Μη το βάζεις κάτω", είπε εκείνος τελικά.
Μετά τα παιδιά τα υπόλοιπα αλλαξαν θέμα και ασχολήθηκαν με την μπάλα. Εγώ, όταν έτασα στο σπίτι, κάθισα στον υπολογιστή και ετοίμασα το επόμενο άρθρο για το σχολικό blog.
"Ζητούνται παιδιά για έναν πιο δίκαιο κόσμο. Ζητούνται όνειρα για νέους που φοβούνται την ανεργία στο μέλλον. Ζητείται ελπίς για την επόμενη γενιά!"
Γιάννης Πιτσιρίκος
Photo Credits: Lacii Piros
- "Δεν είναι έτσι! Μη το βλέπεις σαν μια τυχαία αποτυχία! Το ότι δεν έγραψα καλά, σημαίνει ότι δεν είχα διαβάσει πολύ. Πως έχω κενά και αύριο-μεθαύριο στις Πανελλήνιες αν πέσει αυτό το θέμα θα πατώσω. Και αν πατώσω, δε θα περάσω στη σχολή που θέλω και δε θα σπουδάσω χημικός.
Και μετά δε θα βρίσκω δουλειά, και άσε που η μάνα μου θα με στριμώξει στο διάβασμα και δε θα ξανάρθω στα σουβλάκια της Παρασκευής", είπε αυτός.
-"Ακόμη κι αν δε γίνεις χημικός, θα γίνεις κάτι άλλο. Εξάλλου και να γίνεις χημικός, ποιος σου είπε πως θα έχεις μέλλον;", είπα.
- "Μα χωρίς σπουδές δε θα' χω μέλλον"!
- "Με ή χωρίς σπουδές, ποτέ δεν ξέρεις σε δέκα χρόνια πώς θα είναι η ζωή και αν θα μπορέσουμε είτε να σπουδάσουμε, είτε να δουλέψουμε", του απάντησα.
- "Έτσι όπως τα λες, βράστα κι άστα! Το σημαντικό είναι να προσπαθήσεις ό,τι είναι στο χέρι σου. Τα άλλα ποιος τα ξέρει;"
- "Θα χαλάμε χρόνια στο διάβασμα στις σπουδές, σε κανένα μεταπτυχιακό, σε γλώσσες και φροντιστήρια, για να καταντήσουμε στο τέλος πτυχιούχοι άνεργοι", του απάντησα.
- "Καλύτερα πτυχιούχοι άνεργοι, παρά αμόρωτοι άνεργοι, στο έλος του κάθε αφεντικού", είπε.
- "Γιώργο...Καλά τα λες, αλλά εσύ έχεις και τους δύο σου γονείς να εργάζονται τώρα και να μπορούν να σε στηρίξουν. Εμένα είναι κι οι δύο άνεργοι και με το ζόρι πληρώνουμε τις υποχρεώσεις, αλλά για παραπάνω ούτε λόγος. Το σουβλάκι της Παρασκευής η γιαγιά μου το πληρώνει!"
- "Έχεις δίκιο, γι' αυτό σταμάτα να γκρινιάζεις και διάβασε πιο πολύ! Να τα καταφέρεις να αποκτήσεις προσόντα, ώστε να μπορείς αύριο κάπου να δουλεύεις,να τη βγάζεις!"
- "Είμαι τόσο απογοητευμένος...Νομίζω πως δε θα καταφέρω ποτέ να σπουδάσω, αφού οι γονείς μου δεν μπορούν να μου πληρώσουν φροντιστήρια ή σπουδές αλλού."
- "Ρε φίλε, μη το βάζεις κάτω, αν περάσεις και πας για σπουδές, θα μπορείς να κάνεις μια δουλειά του ποδαριού και να βγάζεις τα έξοδά σου, όσο θα φοιτάς."
- "Αυτό δεν το είχα σκεφτεί", του απάντησα.
- " Εμ! Άλλωστε, τώρα όλα μπορεί να τα βρίσκεις στραβά και δύσκολα! Όμως, μετά από μερικά χρόνια, όλα μπορεί να έχουν αλλάξει και στο χέρι μας είναι να προσπαθούμε για ένα καλύτερο αύριο! Πρώτα για τον εαυτό μας και μετά για τους γύρω μας! Μη το βάζεις κάτω", είπε εκείνος τελικά.
Μετά τα παιδιά τα υπόλοιπα αλλαξαν θέμα και ασχολήθηκαν με την μπάλα. Εγώ, όταν έτασα στο σπίτι, κάθισα στον υπολογιστή και ετοίμασα το επόμενο άρθρο για το σχολικό blog.
"Ζητούνται παιδιά για έναν πιο δίκαιο κόσμο. Ζητούνται όνειρα για νέους που φοβούνται την ανεργία στο μέλλον. Ζητείται ελπίς για την επόμενη γενιά!"
Γιάννης Πιτσιρίκος
Photo Credits: Lacii Piros